Single Layer Graphene Oxide Dispersion in Water
این مقاله اولین بار در سال 2019 در ژورنال Physics World Focus on Nanotechnology & Nanomaterials تحت عنوان “محافظ خوردگی سبز”[1] انتشار یافت.
از زمانیکه سازههای فولادی پدید آمدهاند، همواره کسانی که از این سازهها حفاظت میکردند، در مورد خوردگی آنها نگران بودند. با استناد به سازمان جهانی خوردگی(WCO)، هر ساله خوردگی باعث آسیب 5/2 تریلیون دلاری به سازههای فولادی میشود که این مقدار معادل با 3 الی 4 درصد از تولید سالانه ناخالص ملی کشورهای صنعتی است. به صورت سنتی، چندین روش برای کاهش این آسیب و هزینههای مرتبط با آن از جمله گالوانیزه کردن با روی، کروم و دیگر فلزات وجود دارد. در محیطهای بسیار خورنده، اغلب از آسترهای غنی از روی استفاده میشود. در حالیکه در مناطق کم تا متوسط خورنده، آسترهایی با رنگدانههای غیرفعال از لحاظ خورندگی مانند فسفاتها کافی میباشند. در هر دو مورد، آستر به همراه پوششهای میانی و بالایی رنگ به کار رفته است.حفظ سازههای فولادی در برابر خوردگی کار دشواری است. همچنین از طرف دیگر، آستر[2]های سنتی که در این صنعت استفاده میشد، حاوی ترکیبات شیمیایی هستند که زندگی آبزیان را به خطر میاندازد. برنارد مونزینگ[3] توضیح میدهد که چگونه گرافن، یک محلول با سازگاری بالا با محیط زیست ایجاد میکند.
به تازگی، آسترهای جدیدی معرفی شدهاند که حاوی روی و رنگدانههای اضافی هستند. این آسترها، آخرین الزامات و استانداردهای حفاظت از خوردگی را که در استاندارد بینالمللی ISO 12944-2018 آمدهاست را رعایت میکنند. متاسفانه محصولات روی، مانند پودر روی که بسیار رایج است، برای زندگی آبزیان سمیت زیادی ایجاد میکنند. بنابراین، کاربرانی که در محیطهای دریایی هستند، به صورت فزاینده، درخواست آسترهایی با مقادیر بسیار کم روی را دارند.