گروهی از محققان آمریکایی، کانادایی و اسپانیایی برای اولین بار اصطکاک در مقیاس نانویی گرافن، دی‌سولفید مولیبدن و ساختارهای ناهمگون ترکیبی از این دو ماده را تحت بارگذاری‌های استاندارد متفاوت در اندازه‌گیری واحد، با استفاده از آزمون‌های AFM و شبیه‌سازی دینامیک مولکولی (MD) به وسیله محاسبات مربوط به تئوری توابع دانسیته (DFT) را مشخصه‌یابی کردند. گرافن اصطکاک کمتری نسبت به دی‌سولفید مولیبدن و ساختارهای ناهمگون در طیف گسترده‌ای از بارگذاری‌های استاندارد در هردو آزمون AFM و دینامیک مولکولی از خود نشان داد. همچنین اصطکاک ساختار ناهمگون به صورت محسوسی از تک لایه‌های دی‌سولفید مولیبدن کمتر بود. در طی بررسی‌های دقیق‌تر، مکانیزم‌های ممکن برای اتلاف انرژی در مقیاس اتمی – شامل فعالسازی حرارتی^[2]، تغییر نوار^[3]، زبری، چسبندگی و تغییر فرم الاستیک – منشا تضاد اصطکاکی بین سر خوردن بر روی گرافن و دی‌سولفید مولیبدن، به عنوان سدی از انرژی که نوار باید برای حرکت بر روی هر سطح غلبه کند، شناسایی شده است. این سد انرژی برای گرافن که از طریق شبیه سازی دینامیک مولکولی شبه استاتیک بدست آمده بود، بسیار کمتر از تک لایه‌های دی‌سولفید مولیبدن و نیز ساختارهای ناهمگون اندازه‌گیری شد. محاسبات تکمیلی DFT این دستاورد را تایید کرده و شکست این سد انرژی مشخص کرد که این تفاوت بین گرافن و دی‌سولفید مولیبدن در اصل مربوط به تراکم بالای موانع سرخوردن در این ماده است که از قطبیت بالای اتم‌های سولفور در دی‌سولفید مولیبدن در مقایسه با اتم‌های کربن در گرافن  ناشی می‌شود.

مقایسه مستقیم این خواص تریبولوژیک مواد دوبعدی و ساختارهای ناهمگون به وسیله اندازه‌گیری واحد،‌ جایگاه هنر برای مطالعه اصطکاک این مواد را گسترش داد. علاوه بر این، این روش می‌تواند برای پیشرفت در دستیابی به خواص دیگر مکانیکی، حرارتی و الکتریکی مواد دوبعدی به صورت عمومی بکار گرفته شود.

^[1] Nanotribological

^[2] Thermal activition

^[3] Tip change